Achter de schermen bij faillissement Land van Ooit: curator doet boekje open

Hoe verliep het faillissement van het legendarische Brabantse pretpark Het Land van Ooit? In een podcast doet de toenmalige curator een boekje open over de ondergang van het themapark. Daarbij deelt hij ook financiële cijfers en andere saillante details over de teloorgang van de voormalige trekpleister, waar kinderen de baas waren.

Het Land van Ooit sloot voorgoed in november 2007. Dat kwam voor het management destijds niet als een grote verrassing: men had dat jaar gerekend op 220.000 bezoekers, maar uiteindelijk kwamen er slechts 95.000. Dat de organisator van een jaarlijks sinterklaas-evenement afhaakte, was ook een financiële aderlating.

ZIE OOK
Oprichters vertellen over beginjaren Land van Ooit: 'Er ging van alles mis'

Curator Willem Berendsen vertelt in gesprek met BNR Nieuwsradio hoe het bedrijf in elkaar zat: oprichter Marc Taminiau was nog steeds de eigenaar van de grond. Zijn dochter Mascha Taminiau, nu werkzaam bij Walibi Holland, huurde het terrein sinds 2006 via een aparte bv. Ook de acteurs waren ondergebracht in een losstaande vennootschap.

Bodembeslag
Directrice Taminiau gaf negatieve media-aandacht rond een geflopte Belgische Ooit-vestiging de schuld van de dalende bezoekerscijfers. Ze had nieuwe financiers op het oog - een echtpaar - maar toen een belastingaanslag niet betaald kon worden, was de fiscus onverbiddelijk. Men ging onmiddellijk over tot bodembeslag.

"Dat verbaasde me enorm", aldus Berendsen. Hij herinnert zich dat Het Land van Ooit geen goede reputatie had bij de Belastingdienst. De curator weet nog dat er enkele partijen interesse hadden in een doorstart. Om meerdere redenen ging dat niet door.

Faillissementsveiling
Zo was vader Taminiau niet bereid om de grond aan een andere partij te verhuren dan zijn dochter. Bovendien eiste de gemeente Drunen de grond op met behulp van voorkeursrecht. Vervolgens zat er niets anders op dan het opzetten van een faillissementsveiling, waarbij alle rekwisieten en kostuums onder de hamer gingen.

Een wandeling door het gesloten park stemde de curator somber, weet hij nog. Achterstallig onderhoud vierde er hoogtij. De inboedel leverde uiteindelijk wel meer op dan verwacht: 583.000 euro. Daarvan kwam 365.000 euro voort uit de horeca en de attracties. De kostuums waren goed voor 80.000 euro. Overige onderdelen brachten 138.000 euro op.

Reuzen
Bij die laatste categorie hoorden ook enkele beelden van reuzen, die voor bedragen tussen 5000 en 6200 euro van eigenaar wisselden. Vanwege de massale interesse werd aanvankelijk nog overwogen om entree te gaan heffen tijdens de kijkdagen voor de veiling.



Berendsen merkte dat geïnteresseerden veel meer neertelden voor doodgewone spullen vanwege de nostalgische waarde. Zo werd een hoop geld geboden op doodeenvoudige Xenos-kandelaars, alleen omdat ze in het iconische Roze Kasteel hadden gestaan. De opbrengst was zelfs hoger dan de winkelprijzen bij Xenos zelf.

Sterfgevallen
Een heikele kwestie draaide om 44 bomen die in het park stonden vanwege sterfgevallen. Tientallen families hadden eerder de kans gekregen om ter nagedachtenis aan een overleden kind een boom te planten in Het Land van Ooit. Na het faillissement kwamen twintig gezinnen hun boompje of gedenkplaatje halen. Dat werd een emotionele gewaarwording, beschrijft de curator.

Berendsen geeft tot slot aan hoe het faillissement is afgelopen: 50,9 procent van de schulden bij zogeheten preferente crediteuren - de Belastingdienst, het UWV en een pensioenfonds - kon afgelost worden, maar concurrerende schuldeisers kregen niets.

Kans van slagen
Achteraf vermoedt de curator dat het concept van Het Land van Ooit best kans van slagen had gehad. Hij legt uit dat de bestemming in 2006 - het jaar vóór het faillissement - nog 156.000 bezoekers trok, terwijl het park rendabel was bij zo'n 120.000 tot 130.000 bezoekers per jaar. "Dat zou impliceren dat er toch wel muziek in zou kunnen zitten."

ZIE OOK
Nieuw boek zoomt in op historie van Land van Ooit en Roze Kasteel